Kilka dni temu miałem możliwość uczestniczyć w naprawdę niesamowitym wydarzeniu. Otóż SZTUKA zagościła w Parku Źródliska w Łodzi. Z jednej strony jakby nigdy nic tak zupełnie skromnie dla chętnych a z drugiej niesamowite przedsięwzięcie wspaniali ludzie i świetna atmosfera. Tak w kilku słowach mógłbym opisać wydarzenie jakim było wystawienie przez Teatr Polski Szkoły Żony w ramach Sceny Monopolis. Już po raz kolejny ludzie stojący za ideą inwestycji jaką jest Monopolis pokazali, że zależ im na mieszkańcach Łodzi i na rozwoju kulturalnym miasta. Miałem też zaszczyt poznać niesamowitą obsadę spektaklu i aby nie pominąć nikogo wspomnę o odtwórcy głównej roli Panu Andrzeju Sewerynie, który bez wątpienia jest człowiekiem o niesamowitym talencie i charyzmie.
Dziękuję i gratuluję!!! Poniżej historia ta widziana moimi oczami 🙂
Nie wiem czy widzieliście kiedyś facetów z małymi rowerkami w takiej ilości i robiących takie rzeczy jak podczas wydarzenia BMX FLATLAND JAM :).
Święta, święta i po świętach …. Kto więc chce dać radę w kolejnym etapie boulderowych debrów niech się lepiej zabierze za spalenie zbędnych, świątecznych kilogramów :), bo na AKG zawodnicy poszczególnych drużyn nie próżnowali.
Pytacie mnie o portrety a one są już gotowe od dawna. Nie jest gotowy tylko pomysł na szerszy projekt i ich publikację – ale ponieważ nie zapowiada się żeby nas nagle olśniło w kwestii rozwiązania tej sprawy to zgłaszamy się do Was po pomoc :).
Doświadczenia ostatnich tygodni trudno opisać słowami – nawet nie wiecie ile myśli na sekundę może przebiegać przez mój umysł. Sporo z nich zaczyna się od chcę :): chcę widzieć, chcę poznawać ludzi, chcę z nimi rozmawiać, chcę się uśmiechać, czuć zapach słońca, patrzeć na koloryt świata, zrobić nową drogę (takie piękne nowiutkie pomarańcze, na których został mi ruch do topu), przejść parę metrów slacka, zapisać się na lekcje bachaty, zrobić choć jedną dobrą fotografię, zjeść jeszcze raz szarlotkę z Zapałki … mogłabym tak bez końca … 🙂
Będąc ostatnio w Hiszpanii mieliśmy niewątpliwą przyjemność uczestniczyć w wydarzeniem związanym ze świętem Moros y cristianos upamiętniającym walki toczone podczas rekonkwisty. To naprawdę niesamowite wydarzenie i w sumie nie wiem czemu dopiero teraz pokazujemy Wam te zdjęcia, ale chyba natłok pracy zamroczył nas na chwilę.
Uwielbiamy takie wydarzenia z kilku powodów: jednym z nich jest oczywiście jego egzotyka i magia. Biegaliśmy z aparatem jak opętani (dobrze, że nam Klaudia i Kret przywieźli drugi zestaw bo moglibyśmy się pozabijać o aparat :). No jednym słowem uczta dla oczu i uszu: przepiękne stroje, cudowna atmosfera, dopracowane szczegóły, świetna muzyka i klimat. Jednym słowem: WARTO to zobaczyć 🙂 na własne oczy. A jeśli nie można przynajmnij obejrzeć nasze zdjęcia :).
To już czwarty miniwspin! Co to oznacza? e musicie się spiąć jeśli chcecie wygrać. I nie rzucam tutaj słów na wiatr – co niektórzy wykorzystują np. siłę tygrysa, jego spryt i zwinność, zmieniają się w zwierze pędząc w górę … 🙂 jeśli chcecie to zobaczyć na własne oczy – zapraszam :).
7 tygodni zmagań, 138 problemów, świetni routseterzy, masa uczestników, świetna zabawa i rewelacyjna atmosfera – czyli Liga Boulderowa na Spot Boulder Caffe. Publikowaliśmy już kilka zdjęć z tego wydarzenia a teraz przyszedł czas na finały!! Nie było łatwo się dostać z tym większą więc przyjemnością oglądaliśmy finałową 16 🙂 na kolejnych 5 problemach kobiecych i męskich. Laski i „laskowie” radzili sobie świetnie, a dopingująca publiczność dodawała im werwy. Innymi słowy „MEGA” jak mawia klasyk :).
A skoro już mowa o liczbach to poniżej 36 pierwszych finałowych klatek :). Enjoy…
Kochani przed Wami relacja z całych boulderowych zmagań łódzkich wspinaczy :). Kilka kadrów już widzieliście, a niektóre pewnie jeszcze zobaczycie później ponieważ powędrowały do gospodarzy ścianek, niemniej nie mogłam sobie odmówić podzielenia się z Wami tym i owym :). Bardzo dziękuję Wam wszystkim za każdy uśmiech i cierpliwość przed obiektywem, emocje jakich dostarczacie, zabawę i dobrą atmosferę jaką systematycznie budujecie. I jak już wielokrotnie wspominałam ale jeszcze powtórzę: fotografowanie wspinaczy to dla nas czysta przyjemność 🙂 Enjoy 🙂
Długo czekaliśmy ale się opłacało :). Jest już. Piękna, okrąglutka, wabi swoim wdziękiem i krągłościami. Nie należy jednak do łatwych, broni dostępu i daje w kość. Nierzadko kładzie na łopatki tych, którzy próbują ją zdobyć – zresztą sami wypróbujcie :).
Przepiękne Mazury Garbate urzekły nas piękną, dziką przyrodą i widokami. To wszystko w połączeniu z dużą ilością wody, jeziorkami, jeziorami, rzeczkami, szlakami to mieszanka, którą będziemy pamiętać na długo :).
My już znamy finalistów, bo nareszcie udało nam się znaleźć kawałek internetu. Jesteśmy z Wami duchem i trzymamy mocne kciuki za wszystkich. A w między czasie oglądamy Wasze zdjęcia, żeby móc je Wam pokazać i przy okazji przypomnieć Wam jak wczoraj wszyscy walczyli – jesteście MEGA!!!!
Przygotowania trwają 🙂 Wszyscy pracują jak mróweczki, scena stoi, baldy się kręcą – jest moc!!! A wy już gotowi na jutrzejsze eliminacje?
Aha no i zagadka
Miło nam, że mogliśmy dołożyć swoją cegiełkę do akcji organizowanej na rzecz Łódzkiego Hospicjum. Akcja organizowana jest już od ponad 10 lat przez Publiczne Gimanzjum nr 18 w Łodzi. W tym roku czterech artystów dało się zaprosić do akcji”osobowość na wyciągnięcie ręki”: Paweł Binkiewicz, Patryk Brdej, Michał Szyc i Monika Radziszewska.
Z dziennika pokładowego: To jest niebywałe. Mnóstwo ludzi, wszędzie bary i kasyna, wchodzisz do jednego a stoły i maszyny ciągną się przez kolejne 10-20 min twojej przechadzki. Na ulicy różni dziwni ludzie: facet w stringach, Johny Deep w wersji „Piraci z Karaibów” z bliżej niezidentyfikowaną koleżanką o biuście w rozmiarach 18 x C, chipandailsi, transfrmers, wielki murzyn z „Drużyny A”, tancerki egzotyczne i wiele, wiele innych osobliwości, z którymi możesz sobie zrobić zdjęcie za dolara :).
Z dziennika pokładowego: Wieczorkiem dojeżdżamy do Bryce Canyon. Zdążamy na zachód. Na punkcie widokowym tego przepięknego miejsca jemy kolacyjkę i robimy zdjęcia. Ponieważ noc jest bezchmurna spokojnie możemy spróbować wieczorem zobaczyć drogę mleczną :). Jest cudowne. Gwiazdy niczym nie zakłócone, żadnej chmurki, ogromna przestrzeń przed nami, ale w dole tylko czarna dziura – nic nie widać, chyba, że podniesiesz głowę do góry. A ten widok onieśmiela :). Droga mleczna wije się przez niebo, wielki wóz dopiero teraz jest wielki: właśnie przeleciał przez niego jakiś samolot, patrzymy na spadające gwiazdy – jest naprawdę cudownie :).
Dla nas sezon rozpoczyna się nie tylko w fotografii ślubnej ale również górskiej i wspinaczkowej. Ten ostatni świętowaliśmy razem z Łódzkim Klubem Wysokogórskim o którym najprościej napisać 4XM, czyli Mega ludzie, Mega atmosfera, Mega słońce i Mega wspinanie. Aha no i niedzielne Mega fotografowanie :).
Z dziennika pokładowego: Dzień 16.07 Dzień był bardzo długi i zrobiliśmy wiele kilometrów :). Zaczeliśmy w Navaho National Monument. Wioskę obejrzeliśmy niestety tylko z góry ponieważ spacer na dół można urządzić sobie tylko z przewodnikiem i tylko o 8.15 i 10.30. Ale nic straconego – będzie więcj czasu w Monument Valley Navajo. Tę dolinę widział chyba każdy kto oglądał filmy o dzikim zachodzie. Charakterystyczne słupy wyrastające z ziemi o czerwonym kolorze – podobnie zresztą jak sama ziemia, z której wyrastają. Dolinę rozsławiło małżeństwo Gouldingów, którzy zamieszkiwali te tereny razem z Navajo. Podobno za ostatnie 60 dolarów Harry Goulding pojechał do Hoollywood, żeby